საშიშია თუ არა აუცრელი ?
აცრის კალენდარში არსებული 16 ინფექციური დაავადებიდან – 3 არ გადადის ადამიანთა შემთხვევითი კონტაქტით, ამიტომაც ამ დაავადებების მიმართ ვაქცინაციის დაბალი მაჩვენებელი ვერ დააყენებს საფრთხის ქვეშ იმუნოდეფიციტურ,აუცრელს და მითუმეტეს ვაქცინირებულ ადამიანებს.
📍.ტეტანუსი:- არ არის გადამდები
📍ჰეპატიტი B.- გადადის სქესობრივი გზით, ნემსით და ინფიცირებული სისხლის გადასხმით.
📍.პაპილომა ვირუსი – გადადის სქესობრივი გზით!
16 ინფექციური დაავადებიდან 5 მიმართ — ვაქცინა იცავს მხოლოდ იმ ადამიანს ვისაც უკეთდება.
📍პოლიომიელიტი: პოლიო ვირუსის ვაქცინა მხოლოდ კონკრეტული პიროვნების ნევროლოგიური გართულებების შესამსუბუქებლადაა მიმართული.
📍.ყივანახველის არაუჯრედული ვაქცინა მხოლოდ ინდივიდუალურ შემთხვევებში იცავს ბავშვთა ასაკში. მალე კარგავს მოქმედების სიძლიერეს და ვერ უზრუნველყოფს გარშემომყოფთა დაცვას. (2014 წელს კალიფორნიაში ყივანახველით დაავადებულ ბავშვთა 90% აცრილი იყო ამ ვირუსის მიმართ).
📍.გრიპის ვაქცინა – საერთოდ ვერ უზრუნველყოფს გრიპის ვირუსის წლიური ცირკულაციის თავიდან აცილებას.მხოლოდ გარკვეული, ვიწრო ინდივიდუალური დაცვა შეიძლება უზრუნველყოს.
📍.დიფტერიის ვაქცინა – მოქმედებს მხოლოდ კონკრეტული მიკრობის ტოქსინზე და არანაირად არ უშლის ხელს მიკრობის გამრავლებას და გავრცელებას. ანუ აცრილიც და აუცრელიც დაავადების შემთხვევაში ერთნაირად ავრცელებს მიკრობს,ოღონდ აცრილს სიმპტომები “წაშლილი” აქვს,უსიმპტომოდ მიმდინარეობს და ძნელი ამოსაცნობია.ამიტომ შეიძლება ითქვას გარშემომყოფთათვის ის უფრო საფრთხის შემცველია.
📍.ტეტანუსი.ეს ვაქცინა იცავს მხოლოდ კონკრეტულ ადამიანს ისიც კონკრეტულ შემთხვევაში.
16 ინფექციური დაავადებიდან 3 დაავადებას: გრიპის, პნევმოკოკების და პაპილომა ვირუსებს,.იმდენი შტამი აქვს რომ ვაქცინა ვერ შეძლებს გავრცელების აღკვეთას. პირიქით, უფრო გააძლიერებს იმ შტამების აქტივობას,რომლებიც მისი მოქმედების არეალში არ არიან.
ამ ჩამოთვლილ დაავადებათა მიმართ სანამ ვაქცინა შეიქმნება და ჩატარდება იმუნიზაცია ის ვირუსი უკვე შეცვლილი, ხოლო ვაქცინა მოძველებული ხდება. შესაბამისად, ვაქცინაცია არაეფექტურია
დაავადებები,რომლებიც შეიძლება გაიზარდოს,მაგრამ უმნიშვნელოდ.
დავბრუნდეთ ცოტა უკან, გავიხსენოთ ვაქცინაციამდე როგორი ავადობა და გართულებული შემთხვევები ჰქონდა ბავშვთა ინფექციურ დაავადებებს.
📌წითელა:როცა პირველად 1963 წელს აშშ-ში შეიტანეს წითელას აცრა ყველა ბავშვი დაავადდა წითელათი. მანამდე, 1950-60 წწ სიკვდილიანობა შეადგენდა 500 000-ში 1 მოსახლეობის მიხედვით, მაგრამ 10 000 -ში 1 ი ნ ფ ი ც ი რ ე ბ უ ლ თ ა შორის.
📌ყბაყურა: ვაქცინაციამდე 1967წ. 1000-ში 1 ავადდებოდა ყბაყურით და ღებულობდა სამუდამო იმუნიტეტს.სიკვდილიანობა იყო ინფიცირებულთა შორის 5000-ში 1. ისევე როგორც წითელასთან მიმართებაში, აქაც, იმდენად მცირე იყო გართულება, რომ არც ხდებოდა მათი რეგისტრირება.მამაკაცებში უშვილობა და სმენის დაკარგვა იყო 20 000-ში 1 ი ნ ფ ი ც ი რ ე ბ უ ლ ი დ ა ნ.
📌 წითურა: ამ დაავადებაზე ვაქცინა 1969 წელს შეიტანეს აშშ. მანამდე სიკვდილიანობა იყო 9მლნ.-ში 1 ვაქცინაციის მთავარი მიზანი იყო ის ,რომ ორსულობაში დასნებოვნება 20 000დან 1 შემთხვევაში იწვევდა სიმახინჯეებს.შეიძლება ითქვას ეს კონკრეტული ვაქცინა ბიჭებს არაფერში სჭირდება. ის ყველაზე მსუბუქი ბავშვთა ინფექციაა.
📌ჩუტყვავილა: ვაქცინა პირველად 1995 წელს შემოიღეს.ის რჩება ყველა ბავშვისთვის უწყინარ ინფექციურ დაავადებად.
პოლიომიელიტი:ფართომასშტაბიან ვაქცინაციამდე -1955 წლამდე დამბლის შემთხვევები იყო 1:100 000.
95% შემთხვევაში იყო უსიმპტომო.4% ჰქონდა უმნიშვნელო ციებ-ცხელება და 1% განიცდიდა ნევროლოგიურ გართულებებს, ამათგან ½ სრული გამოჯანმრთელება ხდებოდა ფიზიოთერაპიით.
ყველაფერი აქედან გამომდინარე, ა უ ც რ ე ლ ბავშვთა მატების შემთხვევაში, ინფექციების მატების და მითუმეტეს ეპიდემიების გაჩენის რისკი არ არსებობს!
ინსტაგრამი
